Tenslotte daalden wij verder de Keizersgracht af, naar fotografie museum Foam. Al veel over gehoord, maar nog niet geweest. Helaas vorig jaar de tentoonstelling van Mario Testino gemist. Net als Huis Marseille is Foam niet groot, als je op je gemak kijkt loop je er in een uurtje doorheen. Erg geschikt dus om even cultureel te snacken. Wij zagen twee zeer uiteenlopende exposities.’1001 Nacht’ laat grimmige foto’s zien van de Franse fotograaf Antoine D’Agata. Hij is een straatfotograaf die snapshots maakt van het nachtleven. Techniek is ondergeschikt aan het tonen van de soms harde wereld van hoeren, junks en pooiers. Een tentoonstelling die je een beklemmend gevoel geeft. Vooral de hoeveelheid is overweldigend, sommige muren zijn volledig bedekt met foto’s.
Op de bovenverdieping is een boeiend stuk fotohistorie te zien van de iconen Man Ray en zijn muze/leerling Lee Miller. De expositie laat goed zien hoe vernieuwend en experimenteel Man Ray bezig was, bijvoorbeeld in de ontwikkeling van geheel nieuwe technieken zoals rayogrammen, inversies en solarisaties.
Ook was het duo Ray/Miller prominent aanwezig in de surrealistische beweging, wat duidelijk in hun beeldentaal tot uitdrukking kwam. Het meest indrukwekkend van de tentoonstelling vond ik de oorlogsfoto’s van Lee Miller uit de serie Grim Glory, Pictures of Britain Under Fire, waarin ze de vernietiging van de cultuur laat zien door de bombardementen van Londen.
1 reactie
Ik was een aantal keer in het FOAM en vond de kleinschalige opzet zeer de moeite waard. Helaas gaat het slecht met het museum: de Amsterdamse Kunstraad heeft de subsidie ingetrokken.
Zie: http://www.home.nl/nieuws/cultuur/artikel/00123917