Met een groep vrienden onderging ik een paar jaar geleden een marathonvoorstelling van La meglio gioventù. Met ongeveer hetzelfde gezelschap bezocht ik nu de nieuwe film van Daniele Luchetti, die scenarist was van het epos van Marco Tullio Giordana.
Na afloop waren we eensgezind van mening dat Mio Fratello è Figlio Uncio minder indrukwekkend was dan ‘La meglio’. Het gegeven is best boeiend en heeft duidelijk thematische raakvlakken met La meglio gioventù: twee broers uit een arbeidersgezin in een Italiaans stadje in de 60’s/70’s staan lijnrecht tegenover elkaar in hun overtuigingen: de een is fanatiek communist, de jongste (‘etter’) sluit zich aan bij de fascisten. Tot overmaat van ramp vallen ze ook nog op hetzelfde meisje.
Veel karakters in de film komen naar mijn mening echter niet zo goed uit de verf en blijven vrij sterotiep. De drijfveren achter hun handelen blijven vaak wat oppervlakkig. Hierdoor was ik minder geneigd om met hun verwikkelingen mee te leven. De ontknoping vond ik ook onbevredigend. ‘Mio fratello’ is zeker niet oninteressant en bevat de nodige mooie dan wel grappige scènes , maar is wel minder meeslepend dan waarop ik had gehoopt.