De Canadese regisseur Jean-Marc Vallée maakte de film C.R.A.Z.Y. Met puntjes, want dit zijn de voorletters van de vijf zonen in een roerig gezin. Ze zijn allemaal anders: de een is een sportfreak, de ander een studiebol. Anders dan anders is Zac. Geboren op 25 december en volgens zijn moeder in het bezit van helende gaven. Zac worstelt ook met zijn seksuele geaardheid, waar zijn vader bepaald niet mee overweg kan. Moeder krijgt de schuld dat ze haar zoon te ‘zacht’ heeft opgevoed.
Crazy is ook de naam van een zeldzame ‘importplaat’ van Patsy Cline uit de ruime muziekcollectie van pa. Als kind breekt Zac deze plaat per ongeluk, een gegeven dat geregeld terugkeert in de film. Muziek heeft sowieso een prominente rol in C.R.A.Z.Y. Pa vertolkt op elk familiefeest ‘op veler verzoek’ Franse chansons. Zac trekt zich op zijn puberkamer terug met de Stones, Pink Floyd en de androgyne Bowie. Naarmate hij opgroeit, wordt Zac steeds meer ‘new wave’ en danst hij op The Cure.
De verhoudingen binnen het gezin worden er ondertussen niet makkelijker op. Zo is Zac voortdurend in staat van oorlog met zijn stoere oudste broer, die alles doet wat verboden is en wiens drugsgebruik uit de hand loopt. De ouders doen wanhopig hun best de boel bij elkaar te houden.
C.R.A.Z.Y. is een uiterst plezierige familiegeschiedenis annex Bildungsroman, met zowel humor als drama. De vele muziek maakt de film voor mij extra aantrekkelijk, sommige scènes lijken bijna videoclips bij de gebruikte nummers.