Zojuist was ik getuige van een echtelijke ruzie bij het stoplicht. Vader maakte een onverwachte manoeuvre met de Vinexbakfiets met jong grut erin. De oudste zoon, zelfstandig fietsend met valhelm, botste hierdoor, met een hoop tranen tot gevolg. Moeder schold vader de huid vol: “Waarom sla je dan ook af. Je kunt wel merken dat jij nooit met die kinderen fietst. Het is belachelijk om…”
Sorry voor het storen, maar het licht is groen.
Torpedomoeren
In het knusse Volksbuurtmuseum Wijk C zag ik een kleine maar fijne expositie over de stalen buismeubelen van Hopmi. Deze Utrechtse fabrikant maakte deze hippe meubels tijdens de jaren ’30, in samenwerking met UMS. De catalogus bevatte ondermeer bureaus, tafeltjes en vooral stoelen, waaronder een stoelontwerp van Gerrit Rietveld.
[Lees meer…]
Wat ziet mijn oog?
Verderop in de straat zag ik tussen het vuilnis een apparaat liggen. Van een afstand leek het op een platenspeler. Het bleek echter een VLP-720 te zijn. Kenners weten dat dit een van de eerste laserdisc-spelers van Philips was. State of the art in 1982.
[Lees meer…]
Welkom
Ik stond voor de deur van de mij toegewezen hotelkamer. Uit de kamer klonken verhit discussiërende stemmen. Ik bekeek het nummer op de sleutel nogmaals, ik stond toch echt voor de goede kamer. Enkele malen op de deur bonzen zorgde niet voor enige respons. Wat nu, terug naar de receptie? Ik draaide toch maar voorzichtig de sleutel om. Binnen was niemand te zien. De tv stond aan, een soap, met het volume op 10. Op het scherm stond een melding: Welkom, meneer D.
Ga die wereld in
David (9) uit Spijkenisse liep weg. Hij was boos, omdat hij in de klas z’n vinger niet mocht opsteken. Wat deed David met zijn pas verworven vrijheid? Hij nam de metro naar Rotterdam, om in de bibliotheek een boek over mummies te lezen. Vervolgens pakte hij de trein naar Gouda, waar hij van zijn zakgeld een rol Mentos kocht. Wat zou jij doen, als er opeens een dag vol ongekende mogelijkheden voor je lag?
Wacht even
Bij het stoplicht was ik lichtelijk verbaasd dat alle automobilisten naar me toeterden. Fatsoenshalve zwaaide ik maar terug. Tot ik zag dat er naast mij een blonde stoot in minirok stond te wachten.
Spoor
Twee avonden op rij bezocht ik concerten in EKKO. Vrijdag mannen met baarden en donkere gitaarrock, zaterdag meisjes in jurkjes met lieflijke folkmuziek. Op het eerste gezicht weinig overeenkomsten dus. Toch vond ik een connectie: de spoorwegen.
[Lees meer…]
Baciami Ancora
Door een speling van het lot bezoek ik deze maand vier zondagen op rij een voorpremière. Ditmaal werd mij Baciami Ancora van Gabriele Muccino voorgeschoteld. Deze film laat zien hoe het de hoofdpersonen uit L’ultimo bacio tien jaar later vergaat. Die voorganger ken ik niet, maar dat zit het kijkplezier niet in de weg.
[Lees meer…]
Vertrouwd
Als ik mijn dvd-recorder aanslinger, word ik steevast begroet met een vrolijke slogan. “HemoClin. Effectief bij aambeien!”.
Waarschijnlijk kan ik met hulp van de vuistdikke handleiding wel uitvogelen hoe ik de reclame afknip van het programma dat als eerste op de harde schijf is opgenomen. Maar inmiddels voelt het ook wel vertrouwd, het niet aflatende enthousiasme van de mannenstem die het beste met me voorheeft.
Solar
Solar van Ian McEwan vond ik niet zijn meest geslaagde boek. Hoewel hij weer bewijst een goede verhalenverteller te zijn, sprak de roman me toch niet zo aan. Misschien omdat ik niet zoveel affiniteit met natuurkunde heb, waarschijnlijk omdat ik de eetverslaafde, vrouwenverslinde hoofdpersoon vrij onwaarschijnlijk vond.
Van het boek heb ik in ieder geval opgestoken dat ik liever geen tochtje op een sneeuwscooter in een poolgebied wil maken. En de hoofdpersoon heeft ook een herkenbare observatie over volwassenheid in de aanbieding.
[Lees meer…]