Design of niet design, dat is de vraag

Wie denkt dat de Salone Internazionale del Mobile, de officiële naam voor de “Design Beurs” in Milaan, een feest is voor de designliefhebber, heeft het mis. De bijna 150.000 m2 die voor dit evenement ingezet wordt, herbergt voornamelijk stands waar rijke sjeiks bij Rai-Uno-blonde dames hun olieoverschotten omzetten in een nieuwe keukeninrichting. De echte liefhebber komt ook aan zijn trekken, maar dan in de verste uithoeken van de stad.

Voor de gelegenheid zijn door heel Milaan locaties gehuurd door de meest toonaangevende ontwerpers, die hun waren bij voorkeur uitstallen in een zo industrieel mogelijke ruimte (het alternatieve ontwerp) of een zo sexy mogelijke ruimte (het chique ontwerp). Dit niet zonder reden, want de betonnen werkplaatsen in de buurt van de Via Tortona (vlakbij de kanalen van de Navigli) lokten voornamelijk journalisten en andere ontwerpers op zoek naar soulfood om over te schrijven, en de modehuizen in de buurt van de Via Manzoni (in hartje modieus Milaan) trokken de rich & famous op zoek naar cocktailfeestjes en een nieuwe lamp voor de woonkamer.
Onvermijdelijk ga je bij zoveel aanbod categoriseren. Design komt in alle soorten en maten: het aluminiumdesign (“mooi strak”), het snoepjesdesign (vgl. “i-mac” maar dan als stoel), vrouwendesign (“tekstiele werkvormen”) én mannendesign (aluminiumdesign+snoepjesdesign), Italiaans design (plastic fantastic), Scandinavisch design (“less is more”), en niet te vergeten: het Nederlands design, waarvan het handelsmerken blijkbaar zijn: vilt (Claudy Jongstra), schokkende zaken in een authentieke verpakking (zoals experimenten in Makkumer aardewerk), en de feeërieke bloemgroeisels van Tord Boontje. Natuurlijk is er een klasse apart voor anti-design, waar met name de Barcelonees Marti Guixe sterk in is — en zijn houding (en zijn multifunctionele tape) werd door veel jonge ontwerpers op de Satellite grif overgenomen. Wat is design méér dan een gimmick, als je meubels verkoopt door ze te verbranden? De vraag is natuurlijk in hoeverre antidesign niet eigenlijk een enfant terrible binnen het eigen systeem is in plaats van een échte reactie tegen design… maar na de zoveelste stoel en de zoveelste lamp kun je Guixé wel waarderen.
En wat de waarde van deze kapitalistiese overproduksie (om een vorige generatie te citeren) is? Geen idee. Het blijkt in elk geval wel van een hoop kunst (of kunde) als je in staat bent een aartscynicus te laten genieten van… Swarowski-kristal.

Meubelbeurs of uitdragerij?

1 reactie