Hè hè, eindelijk weer eens naar de film. Azuloscurocasinegro is geen titel die je makkelijk uitspreekt bij de kassa, het is Spaans voor ‘DonkerBlauwBijnaZwart’. Het regiedebuut van Daniel Sánchez Arévalo is een type film waar ik wel van hou: een aantal jongeren worden gevolgd in hun dagelijkse beslommeringen, waarbij hun verhaallijnen elkaar soms onverwacht kruisen.
Het belangrijkste personage is Jorge (prima rol van de mij onbekende Quim Gutiérrez). Hij werkt als portier in een flat en verzorgt daarnaast zijn zieke vader. Eigenlijk droomt hij van een grootsere toekomst, gesymboliseerd door een onbetaalbaar net pak in een etalage. Voor zijn gevoel krijgt hij geen echte kans in het leven door allerlei externe obstakels. Jorge voelt zich ook niet goed genoeg voor zijn jeugdvriendin, om wie hij maar een beetje heen blijft draaien.
Zijn leven wordt niet eenvoudiger als hij zijn broer in de gevangenis opzoekt, die Jorge verzoekt om zijn vriendin die ook in de cel zit op te zoeken. In de ‘intieme ruimte’ overvalt zij Jorge met het verzoek om haar zwanger te maken, waarmee zij hoopt op betere verblijfsomstandigheden.
Azulo… is een prettige, frisse film, waarbij humor en ernst goed in balans zijn. Ook de beelden zijn mooi verzorgd. Een veelbelovend debuut van regisseur Sánchez Arévalo.
