Het was al een tijdje geleden dat ik me in de Cranes had verdiept. Begin jaren ’90 maakten ze mooie albums als ‘Wings of Joy’. Dromerige pop, ‘shoegaze’, met zweverige, soms overweldigende gitaren en natuurlijk de ijle, kinderlijke stem van Alison Shaw. In ’92 zag ik ze voor het laatst, als support van The Cure in Ahoy.Aangezien ik de laatste tijd nogal op de retrotoer ben, had ik wel zin om ze weer eens live te zien. Hun nieuwe cd ‘Particles & Waves’ bleek verrassend sterk te zijn, dus het concert zou dus zeker niet alleen uit jeugdsentiment bestaan. In een goedgevuld Ekko hadden de Cranes er ook duidelijk zin in.
De set was uitermate gevarieerd. Oud en nieuw werk, intieme rustige liedjes en stevig rockend werk. Vooral drummer Jim (Alisons broer) was erg enthousiast én goed! Verder kwam er een uitgebreide gitaarcollectie aan te pas en werden veel nummers versierd met sfeervolle toetsen. Alison zong nog steeds als Alison en lachte lief na elk applaus. Het publiek was bijzonder enthousiast, waardoor er een flinke rij toegiften volgde. Een overtuigend concert van een band die nog niet is uitgerangeerd.
