Eindelijk weggewaaid

Het lijkt erop dat de herfst eindelijk zijn intrede gedaan heeft. Het is gelukkig helemaal voorbij met de rosé en de terrasjes. Èn met het zgn. locatietheater, waar de Lunatics ons afgelopen zomer op meenden te moeten vergasten. Dat hadden ze beter kunnen laten. Tempeest – zoals de voorstelling heette – was meer van de regen in de drup.Met Tempeest hadden de Lunatics een bom duiten van de Gemeente Utrecht in de wacht gesleept om de Utrechters te verblijden met een “stormachtig spektakel”. Het middenschip van de Dom was 750 jaar geleden weggewaaid en dit werd herdacht met een reusachtige steigerinstallatie. Hoogtepunt van de festiviteiten vormde het optreden van de Lunatics — of moest dit vormen.

De ingrediënten waren veelbelovend: rondwarende monniken hoog in de steigers — storm, regen, brand, paniek, alarm — brandweerlieden — een historie om je vingers bij af te likken — Claudia de Breij en Herman van Veen als Utrechtse vedetten — gigantische videoprojecties op de Domtoren — en een unieke historische locatie. Maar de timing was houterig: de monniken waren goed en wel in beeld, of de rampspoed barstte los. De effecten waren lauw: een raaskallende monnik (Willem Arntz?) die zich zelf kastijde, een glijbaan waar paniekerende priesters vanaf naar beneden zeilden, en veel, heel veel water. Het leek er nog het meest op of de verschillende locatietheatermakers hadden ieder zelf iets verzonnen wat ze koste was kost in de praktijk wilden brengen, zonder rekening te houden met het geheel. En dan is Herman van Veen als pratende Domtoren leuk, maar hoeft al dat gedoe eromheen niet. Zeker niet als er (wat is dat toch met locatietheater?) wéér een blik Romeinse soldaten was opengetrokken.

Maar goed. Terug van weggewaaid is weer weggewaaid: 3 en 4 september waren de laatste voorstellingen. Laat die herfst nu maar goed losbarsten.

1 reactie

Ik vond het idee erachter best leuk, maar de uitvoering erg rommelig en het spektakel minder spectaculair dan aangekondigd.
Hoogtepunt vond ik de mensen om me heen, die spontaan met de geprojecteerde Herman van Veen gingen meezingen bij ‘Als ik boven op de Dom sta…’.