In de prettige bioscoop Lumière in Brugge zag ik Entre les murs, de Franse winnaar van de meest recente Gouden Palm. Deze film van regisseur Laurent Cantet, wiens eerdere werk mij onbekend is, volgt docent François, werkzaam op een middelbare school in een multiculturele buitenwijk van Parijs.
Bijzonder vond ik dat het nu eens niet over een superdocent gaat die aan het eind van de film door de meest lastige leerlingen op handen wordt gedragen. Nee, François heeft heel wat te stellen met de explosieve mix van leerlingen van verschillende niveaus en culturen die hij Frans probeert te bij te brengen. Soms boekt hij vooruitgang, dan weer loopt het uit de hand. Je ziet hoe François geregeld twijfelt en soms verkeerde keuzes maakt. Hierdoor komt hij erg menselijk over.
Opvallend vond ik verder dat de film geen afgerond plot met een duidelijke kop en staart heeft. Het lijkt meer een willekeurige, representatieve dwarsdoorsnede van de dagelijkse gang van zaken op een hedendaagse school. Een gevoelige film, met veel herkenbare elementen volgens de docente met wie ik Entre les murs zag.
Dat de film uit het leven is gegrepen, blijft wel uit het feit dat hij is gebaseerd op een biografisch boek van hoofdrolspeler François Bégaudeau, die enkele jaren lesgaf in Parijs. Bégaudeau schreef nog twee andere boeken, werkt als filmcriticus en was ooit zanger van een punkband.
