Niet alleen Vader Abraham, ook de ouders van Bart Moeyaert hebben zeven zonen. In zijn boek Broere (2000) beschrijft de Vlaamse schrijver hoe het was om als jongste telg in dit grote gezin op te groeien.
Dit leidt tot zo’n veertig grappige en ontroerende miniaturen over vooral alledaagse belevenissen. Ik kan me goed vinden in de flaptekst: “Door de verhalen die Bart Moeyaert over zijn zes broers en zichzelf vertelt, waait een bries waarvan je gaat glimlachen, ook als je geen broers of zussen hebt.” Broere werd destijds bekroond in ons land en werd in het buitenland goed ontvangen. Moeyaert (nu stadsdichter van Antwerpen) heeft Broere ook als (vertel)theaterbewerking op de planken gebracht.
