Zoals eerder gememoreerd, leverde de boekenmarkt op Hemelvaartsdag mij een tiental aanwinsten op.
Hierbij een rondje langs deel twee van de stapel.
Ik ben erg benieuwd naar de biografie Nico, het slotakkoord (Nijgh & Van Ditmar, 1998). Nico is beroemd geworden als actrice (in La Dolce Vita), fotomodel en natuurlijk via Andy Warhol als zangeres bij de Velvet Underground. Drugs speelden een grote rol in haar leven. Dit boek beschrijft vooral de laatste jaren van de chanteuse, die in 1988 overleed (ze is begraven in Berlijn). De auteur is James Young, toetsenist in haar band. Een eerdere druk verscheen onder de titel Nico, de laatste bohémienne; Muziek die je nooit op de radio hoort.
Verder kocht ik twee romans van Jean Rouaud, die ik alleen van naam kende. De velden van eer (Ten Bosch & Van Oorschot, 1991) is de debuutroman van Rouaud, waarmee hij direct de Prix Concourt won. Een familiekroniek, die zich afspeelt in een West-Frans dorpje ten tijde van de Eerste Wereldoorlog. Het was bedoeld als het eerste deel van een trilogie, die uiteindelijk is uitgegroeid tot een vijfluik, die de hele twintigste eeuw beslaat. De vijf delen zijn ook verkrijgbaar in één fraaie band. Uit deze kroniek kocht ik ook Voor al uw geschenken (G.A. van Oorschot, 1999), waarin een moeder centraal staat die een typische Franse ‘Winkel van Sinkel’ runt. Ik weet eigenlijk niet of de delen ook los goed te lezen zijn, anders moet ik nog op zoek naar de overige delen.
Om op de Franse toer te blijven: Een liefde zonder verzet is de derde roman van Gilles Rozier, van wie ik ook nog niks gelezen heb. De omslag en beschrijving spraken me echter aan. Een liefdesverhaal dat zich afspeelt tijdens de Tweede Wereldoorlog, waarbij een leraar Duits en een ondergedoken joodse man de passie voor elkaar en voor (verboden) literatuur delen. Rozier is in het dagelijks leven directeur van het Instituut voor Jiddische Cultuur in Parijs. Dit boek werd door een mede-uitdrager al eens tot aanrader bestempeld.
Tenslotte De junival (De Bezige Bij, 1982) van Jan Wolkers. Stiekem begint het rijtje Wolkers-boeken in m’n boekenkast verder uit te dijen. In deze korte roman, die ik al eens heb gelezen, vermengt Wolkers herinneringen aan z’n overleden moeder met die aan zijn meest geliefde kat Voske. Critici noemden het ‘een bar sentimenteel boek’, ik vond het ontroerend.