Eigenlijk had ik een zondagse wandeltocht gepland, maar het was miezerweer. Dan maar naar de Literaire Salon in de Stadsschouwburg, waar we de gemiddelde leeftijd met enkele decennia naar beneden haalden. Er was wijn en er waren prima hapjes, dus we kregen sowieso waar voor ons geld. Als bonus kregen we alles te horen over Michel Houellebecq.
Philip Freriks presenteerde (vlekkeloos) de middag aan elkaar. Hij vertelde dat veel dingen die Houellebecq beschrijft zo herkenbaar zijn voor de Fransen, in het bijzonder voor de “generatie ’68”. Verder werd een artistiekerige R.A.M-special over de Franse schrijver vertoond en waren er twee deskundige sprekers.Kees Vuyk (directeur Theater Instituut Nederland) legde helder uit waarom het werk van Houellebecq zich leent voor geslaagde theaterbewerkingen, in tegenstelling tot de meeste romanensceneringen.
Een belangrijke factor is dat Houellebecq weinig nadruk legt op het innerlijk van de hoofdpersonen en meer op hun interactie met hun omgeving, wat goed past bij het karakter van theater. Iets minder helder was zijn betoog dat de schrijver aan het einde staat van een lange Romantische traditie, waarin de mens voortdurend streeft naar zelfontplooiing.
Vaste Houellebecq-vertaler Martin de Haan las wat poëzie van de auteur voor en probeerde zijn controversiële oeuvre te duiden. Het kwam er op neer dat Houellebecq de maatschappij sterk bekritiseert, maar er ook niet aan kan ontsnappen en daarom geen duidelijke stellingen inneemt. Boeken als Elementaire deeltjes en Platform laten de voors en tegens zien van bijvoorbeeld het materialisme. Dit verklaart de vaak tegenstrijdige interpretaties van zijn werk (“Schandalig, die verheerlijking van het sekstoerisme” / “Eindelijk iemand die het sekstoerisme aan de kaak stelt”).
Zeker is dat we deze week goed beslagen ten ijs komen bij de opvoering van Platform door het NTGent, in een regie van Johan Simons.
