Door drukke werkweken had ik de laatste tijd weinig energie om iets inspirerends in m’n vrije tijd te doen. Van op de bank hangen word je alleen maar lustelozer, daarom was het de hoogste tijd om erop uit te gaan. Dus sloeg ik het recent cadeau gekregen “52 nieuwe zondagen wandelen en lunchen” op een nogal willekeurige bladzijde open.
En de bestemming werd: Wijk bij Duurstede.
Het was dan wel geen zondag en we hadden ook geen zin in ‘gegratineerde slakken in champignonkoppen’ in het getipte lunchrestaurant, maar we gingen toch op weg. Met de bus, want Wijk bij Duurstede is volgens mij (samen met bijvoorbeeld Amstelveen) een van de grotere plaatsen zonder station.
Bij aankomst bleek ‘Wijk’ verrassend populair: drommen mensen slenterden in de richting van het oude centrum. Posters van een corpulente zeebonk maakten ons duidelijk waarom: we vielen met onze neus in het jaarlijkse shantyfestival. Ruim 20 zeemanskoren (en een enkel viswijvenkoor) traden her en der in het voormalige Romeinse Dorestad op. Wij combineerden ons ‘cultureel rondje Wijk bij Duurstede’ dus ongepland met de geneugten van de maritieme zangtradities.
De rondwandeling was vrij kort en de beschrijving in het boekje nogal summier (‘een aardige straat met oude lantaarns’), maar we hebben ons toch goed vermaakt. De route voerde ondermeer langs de Markt met het oude stadhuis en de sfeervolle stadswal met de historische walpoortmolen. Het hoogtepunt was natuurlijk het Kasteelpark met de middeleeuwse kasteelruïne, gelegen op een eiland in de slotgracht. In een van de twee torens kan tegenwoordig romantisch getrouwd worden. Gezien de smalle, steile trap moet de bruid dan wel een compacte jurk aantrekken…
En dan waren er nog de zeemanskoren, die je overal tegenkwam. Hoewel het festival druk bezocht werd, vrees ik toch voor de toekomst van het shantygenre, gelet op de hoge leeftijd van de fans. Ik ben geen shantykenner, maar ik merkte toch al snel verschil tussen de mainstream koren (‘Daar aan de waterkant’, ‘Drunken sailor’) en de alternatievere zanggroepen, met oud-Friese, Schotse en Duitse liederen. Alle groepen lieten in in ieder geval de drank rijkelijk vloeien in hun liederen, die meestal vrolijk en aanstekelijk waren, met een enkele tragedie ertussendoor. Meezingen was onvermijdelijk. Met de refreinen nog in ons hoofd (‘Whiskey en bier’, ‘Ship Ahoy!’) stempelden wij onze strippenkaart weer af…
Toegift: op scheepspraat.nl zijn heel wat shanty’s van verschillende koren te beluisteren..
