Hoewel ik een liefhebber ben van 80’s synthpop, had ik besloten het concert van OMD in Paradiso links te laten liggen. Het was doordeweeks, de entree was 35 euro en ik had de groep uit Liverpool in 2007 nog gezien, tijdens hun Architecture & Morality jubileumtour. Tot mijn verrassing won ik echter concertkaartjes door deel te nemen aan een popquiz op de Mega Platen & CD Beurs. Tsja, dan blijf ik natuurlijk niet thuis.
Vergeleken met de vorige keer was het concert wat kleinschaliger opgezet. De groep opende direct met materiaal van het nieuwe album History of Modern. Zanger Andy McCluskey stelde het publiek gerust: te verwachten viel ‘a mix of something old, something new and something in between’.
Hoewel de nieuwe nummers als Sister Mary Says, New Babies New Toys en (vooral) History of Modern zeker niet uit de toon vielen, waren het de oude hits die voor euforische reacties van de (niet al te jeugdige) bezoekers zorgden. Al snel leek iedereen in Paradiso mee te zingen, te klappen en te dansen. Maid of Orleans zorgde nog altijd voor kippenvel. Persoonlijk vond ik ook de oudere albumtrack Bunker Soldiers een hoogtepunt.
De als vanouds energiek bewegende McCluskey (die goed bij stem was) en de meer bedaarde toetsenist Paul Humphreys deelden heel wat high-fives uit aan de fans die vooraan stonden. Ze refereerden nog aan het feit dat 30 jaar geleden hun optreden in Paradiso niet doorging vanwege krakersrellen voor de deur. Ditmaal was er in de stad weer veel M.E. op de been, maar dat was omdat Ajax toevallig die avond voor de Champions League speelde.
Hoewel de stemming in de zaal geweldig was, vond ik het concert naar het einde toe inzakken. Dit kwam vooral doordat er enkele nummers uit hun gladdere periode van midden jaren ’80 / begin jaren ’90 op de setlist stonden, zoals Talking Loud and Clear en Sailing On The Seven Seas. Met de uptempo afsluiter Enola Gay werd ik weer wakker geschud.
Nu was het wachten op de toegift, waarin zoals verwacht mijn favoriete OMD-nummer werd gespeeld: Electricity. Geschreven in 1976 (!) en nog altijd overdonderend. De best mogelijke afsluiter van een leuke avond met een hoge dosis nostalgie.