Uit de stoelendans bij uitgeverij L.J. Veen en Contact is een nieuwe uitgeverij opgestaan: Nieuw Amsterdam. Hun eerste boek is de postume bundel columns van Karel Glastra van Loon Ongeneeslijk optimistisch. In deze bundel lezen we zijn verhaal vanaf de constatering van de hersentumor tot en met de periode die volgt met bestralingen, operaties, tegenslagen en meevallers.
De columns zijn eerder verschenen in het vrouwenblad Margriet. De columns zijn aangevuld met een voorwoord van Marie-Anne van Wijnen (uitgever) en een aangrijpend nawoord van Karin Kuiper (vrouw van). Ongeneeslijk optimistisch geeft me een tweeslachtig gevoel dat zich begeeft tussen “kunst en kitsch”.
Allereerst hebben de columns van Glastra van Loon me aangegrepen. Het was zo’n jonge vent die bruiste van energie, 2 kleine kinderen en een hoop energie om vanalles te ondernemen. Ik kan me voorstellen dat als er een hersentumor bij je geconstateerd wordt dat je de moed laat zakken en de energie niet kan vinden om door te gaan. Karel Glastra van Loon was, zoals de titel het zegt, een aards-optimist. Zelfs uit de grootste tegenslagen kon hij hoop putten of in ieder geval het positieve eruit halen. De meeste columns hebben een lichte toon en zijn daarom voor iedereen toegankelijk. Het gevaar dat op de loer ligt is dat de columns soms een beetje voortkabbelen, hoe erg de beschreven gebeurtenissen ook zijn. Maar de momenten waarop Glastra van Loon zijn ziekte weet op te tillen tot iets meer dan alleen maar zijn ziekte, zijn daarentegen wel weer erg goed. Ik denk dat het boekje inderdaad beter geworden was als hij het zelf af had kunnen maken. En ach, het kitscherige uiterlijk van het boekje nemen we maar op de koop toe!
