In de pauze las ik een collega wat literaire items voor uit het NS-blad Spoor, dat om onduidelijke redenen op het werk was bezorgd. Zo wees ik hem op een kortingsbon voor het nieuwe boek van Henk van Woerden. Die naam deed niet veel bellen rinkelen bij mijn collega.
Zelf had ik ook nooit wat van Van Woerden gelezen, maar hem wel eens op een literair festival gezien. Ik deed net alsof ik een kenner was en zei: “Je weet wel, die bekende romancier, die veel over Zuid-Afrika heeft geschreven.” Een pseudo-intellectuele discussie over de merites van zijn oeuvre volgde.
Een kwartier na de pauze belde mijn collega me op. “Weet je wat ik net in de nieuwsbrief van Boekblad las? Henk van Woerden is onverwacht overleden…”
