Prachtman

Veel mensen associëren de betreurde Martin Bril met Amsterdam, zijn woonplaats waar hij veel rake kronieken over schreef. Minder bekend is dat hij opgroeide in een Utrechtse ‘prachtwijk’.

“Ik ben geboren op het Kanaleneiland in Utrecht, destijds, begin jaren zestig, een spiksplinternieuwe buitenwijk van Utrecht. Om mij heen werd altijd gebouwd. Nog steeds als ik een heimachine hoor, wordt ik bezocht door een golf van heimwee naar mijn jeugd tussen de flats in die prachtige rechte straten van het Kanaleneiland.Het was er nooit af, de boompjes waren er jong, het gras nog niet groen, maar gelig en mals en lekker om op te zuigen. En altijd waaide er zand over straat. Het heeft jaren geduurd voor ik voor het eerst wakker werd in een bed zónder zandkorrels.
Kanaleneiland!
Wat was het er prachtig en overzichtelijk. Op mooie zomeravonden zat iedereen op zijn balkonnetje en rinkelde links en rechts bestek en glazen, er klonk gelach, en de barbecue was nog niet uitgevonden. Het was een idylle, mijn jeugd was een droom. Ik was ongelofelijk gelukkig. Weliswaar kreeg ik regelmatig van mijn vader een pak slaag, hij gebruikte daar een klerenhangertje voor, die waren toen nog niet van plastic, maar van hout, hard hout, toch had ik alles wat mijn hartje begeerde.”
Fragment uit een prachtcolumn (pdf) voor Kenniscentrum KEI.