Onlangs viel m’n blik in de stad op een affiche voor de theatervoorstelling Sinds Julia. Omdat ik zag dat Stichting Theater De Olifant erbij betrokken was besloot ik wat meer informatie over het stuk op te zoeken. Van dit gezelschap zag ik eeen paar geleden de voorstelling ‘Isabelle’, naar het boek van Tessa de Loo. Dat vond ik een bijzondere ervaring: een aparte lokatie (een oude fabriek op Lage Weide), een multimediaal gebeuren met veel video en muziek, scènes in alle hoeken van de ruimte, die goed te volgen waren omdat je op draaibare bureaustoelen zat, én een goed kloppend geheel. Voor dit nieuwe stuk was de persoonlijkheidsstoornis borderline gekozen, die verweven wordt met de romantiek van Romeo en Julia.
Ook ‘Sinds Julia’ vindt plaats op locatie: in de Gehoorzaal van de Willem Arntsz Hoeve, de psychiatrische instelling in Den Dolder. Het stuk is een co-productie van De Olifant en Toneelgroep Eveneens. Het is ontwikkeld in het kader van het bijzondere kunstproject Het Vijfde Seizoen, waarbij kunstenaars een seizoen lang wonen en werken op de Willem Arntsz Hoeve. Regisseur/choreograaf Robert de Jonge was door Het Vijfde Seizoen uitgenodigd om de voorstelling te ontwikkelen, naar een tekst van de jonge auteur Koos Degeling.
Vrijdagavond togen wij naar Den Dolder, ‘sauzenhart van Nederland’. De lokatie bleek niet moeilijk te vinden, vanaf het station stonden er consequent wegwijsbordjes. Zoals meestal bij psychiatrische instellingen ligt ook de Willem Arntsz Hoeve in een prachtige en rustige omgeving die de gezondheid positief moeten beïnvloeden. Buiten voor de Gehoorzaal stond al een groepje mensen te keuvelen. Ik vind het informele karakter altijd leuk aan lokatietheater, met een geïmproviseerde bar en kassa.
Er pasten enkele tientallen mensen in het zaaltje en die waren er ook. Bij binnenkomst viel direct het originele decor op, dat bestond uit aan elkaar geknoopte kledingstukken, die de ‘muren’ van de ruimte vormden. Stapels kleren op de grond waren de enige decorstukken, waar tijdens het stuk veel gebruik van werd gemaakt: zich verkleden, erin vallen, ermee smijten, etc. Het stuk begon met langzame sfeerbeelden op het videoscherm, waarbij je een groep mensen (patiënten?) zag vliegeren. Vervolgens kwamen de twee acteurs op: Stipo Jelec (van Bosnische afkomst, sinds ’97 speelde hij rollen bij diverse toneelgroepen en in enkele tv-series) en Marielle Woltring, die zich zowel met muziek als met theater bezighoudt en o.a. betrokken is bij de nieuwe voorstelling van ‘De Bloeiende Maagden’.
Sinds Julia is, zoals te verwachten valt met een thema als borderline, een heftig stuk. De aantrekkelijke Rosa is volkomen impulsief en grillig. Stein laat zich in zijn verliefdheid volledig meeslepen in haar chaos. Wat volgt is een fascinerend spel van afstoten en aantrekken. Hierbij spelen de personages van Romeo en Julia een grote rol. Rosa neemt het personage van Julia aan, als Stein te dichtbij komt. Stein speelt mee als Romeo, omdat hij zo dichter bij haar hoopt te komen. Moderne down-to-earth taal wordt afgewisseld met de verheven romantische lyriek van Romeo en Julia. Op het videoscherm zie je geregeld close-ups van het gezicht van Julia, soms bewegend, soms bevroren.
Misschien het meest indrukwekkend aan de uitvoering is het fysieke karakter. De twee overtuigende acteurs gaan zeer wild te keer. Ze trekken elkaar over de grond, kronkelen om elkaar heen, rennen heen en weer. Vooral Rosa/Julia is bijzonder explosief. Het publiek houdt de adem in als zij Stein vasthoudt aan zijn benen en hem razendsnel in de rondte draait, of wanneer zij maniakaal aan het dansen is. Een voorstelling die alle kanten op schiet en de toeschouwer als verdoofd achterlaat, verwonderd over de vreemde kronkels van de menselijke ziel. Ik vond ‘Sinds Julia’ een origineel en knap uitgevoerd stuk! Nog tot 27 juni in Den Dolder.
