Smilla

Al een jaar of tien heb ik een Engelse pocket van Smilla’s Sense of snow van Peter Hoeg in de kast staan. Veel bronnen vertelden mij dat dit een erg spannend boek is, maar tot lezen kwam het nog niet. Maandag was de verfilming op tv. En die viel niet mee. Erg oppervlakkige personages, een ongeloofwaardige Smilla als een soort James Bond, een te snelle opeenvolging van gebeurtenissen, steeds het gevoel dat er relevante scènes uitgeknipt waren. Misschien jammer dat ik de film heb gezien. De kans dat ik het boek nog ga lezen is er niet groter op geworden.