Ik heb net een dvd bij de videotheek teruggebracht die een paar dagen te laat was. Ik kwam telkens niet aan kijken toe, maar gisteravond was het dan zover. Ik ben blij dat ik toch gewacht heb, want La stanza del figlio was een ontroerende film over een vader die een zoon verliest.
Zonder ergens sentimenteel te worden, tast Nanni Moretti het effect af wat zo’n verpletterende gebeurtenis op een gezin heeft. De hoofdpersoon, een psycholoog, breekt zijn hoofd waarom hij zijn bezoek aan een patiënt niet heeft uitgesteld. Misschien dat het dan anders was gelopen. Hij was te vroeg, net als de dood van zijn zoon. Soms, schoot door mijn hoofd, is het beter om maar te laat te zijn…