Hij stond daar. Sober. Zich bewust van het feit dat hij bij leven en welzijn reeds een standbeeld was. En dan die kleren! Een cowboyhemd met lintjes aan de mouwen.
Iedereen had zich daar belachelijk mee gemaakt, maar niet Roy Orbison. Hij vernederde de New Wavers, die tegenwoordig als paddenstoelen uit de grond schoten en met hun zwarte kledij en hun carnavaleske mascara alle aandacht naar hun leegheid trokken. Het zwart kreeg een andere dimensie bij Roy Orbison. Hij was de enige New Waver ter wereld, en speelde rock-'n-roll. Daar moest op gedronken worden.
Uit: De helaasheid der dingen, Dimitri Verhulst (Contact, 2006)
