Het kostte wat moeite, zondagochtend om half elf present te zijn in de bioscoop, zeker als je de avond ervoor bent uitgeweest. Maar ja, de kaartjes waren gratis, met dank aan een damesblad. Het vroege tijdstip belette de witgelaarsde dames voor ons overigens niet om al een bak popcorn te nuttigen. In een vrij lege zaal zagen wij een voorpremière van een film die reeds door een Deense correspondent was aanbevolen: The Constant Gardener.
Zoals verwacht was de film erg meeslepend, waardoor ik niet de kans kreeg om me slaperig te voelen. The Constant Gardener is een politieke thriller, gebaseerd op een boek van John Le Carré. Regisseur is Fernando Meirelles, die eerder het scherpe Cidade de Deus (City of God) maakte. Kort samengevat spannen politieke instanties en farmaceutische multinationals samen om een lucratief geneesmiddel tegen een nieuwe vorm van TBC uit te proberen in Kenia. Het middel is nog niet perfect, maar het verder verbeteren in laboratoria kost te veel geld. Daarom wordt het uitgeprobeerd op Afrikanen die toch al geen hoge levensverwachting hebben.
Tessa, gespeeld door Rachel Weisz, is een gepassioneerde mensenrechtenactiviste. Zij verdiept zich in het farmaceutische complot en wil de vuile feiten boven water krijgen. Haar grote liefde, de bedaarde Britse diplomaat Justin (Ralph Fiennes), weet nauwelijks waar ze allemaal mee bezig is terwijl hij aan het tuinieren is. Totdat Tessa dramatisch om het leven komt en Justin een persoonlijke queeste naar de waarheid begint en figuurlijk onkruid wil wieden.
De film heeft een spannend en intelligent verhaal, hoewel ik sommige ontwikkelingen wel erg snel vond gaan. Ook zijn er voldoende romantische elementen om de lezers van het damesblad te behagen. De twee hoofdrolspelers spelen sterk, met Fiennes als overtuigende held. Bijzonder fraai zijn de kleurrijke scènes in Afrika, met veel contrast tussen hectische taferelen in de sloppenwijken en verstilde landschappen en voorzien van mooie muziek.
Hoewel de aftiteling geruststelt dat het verhaal niet op ware gebeurtenissen berust, heeft de film natuurlijk een duidelijk politiek-sociaal geëngageerd element. The Constant Gardener drukt je met de neus op de feiten wat betreft de kloof tussen het westen en de Derde Wereld en de macht van de multinationals. En dat is best even slikken op de zondagochtend.
