Natuurlijk volgden we in Odense net als alle andere toeristen de (jeugdige) voetsporen van H.C. Andersen. Het aan de grote schrijver gewijde museum in zijn vermoedelijke geboortehuis is echt de moeite waard, niet in het minst door zijn intrigerende leven. Echt ongelooflijk wat er allemaal bewaard is van die man! Ook op andere terreinen bleek Odense een levendige culturele stad te zijn.
Het culturele hart van de stad is zonder twijfel Brandts Klædefabrik. Hier bezochten we diverse tentoonstellingen én concerten van Under Byen en Saybia. Het complex, een succesvol hergebruikte textielfabriek, bestaat uit een aantal erg leuke musea (voor o.a. moderne kunst, fotografie en druk/media), een filmhuis, een aardige verzameling nostalgie, diverse cafés en winkeltjes. Op de binnenplaats van het complex vinden nog wel eens voorstellingen en concerten plaats. Hier zagen we de leuke lokale folkband Phønix, met een vrolijk optreden dat eigenlijk voor kinderen bedoeld was, maar ons ook kon vermaken.
Hetzelfde weekend belandde ik in een stadspark bij een gratis muziekfestival genaamd Kongens Have Live, met voor mij onbekende rockbands. Magtens Korridorer bleef mij het meest bij met een energieke show, waarin om voor mij onduidelijke redenen gepoogd werd de Deense vlag te verbranden (maar het waaide te hard).
Eveneens op de binnenplaats (‘Amfiscenen’) van Brandts Klædefabrik speelden ’s avonds twee Deense bands van een behoorlijk kaliber (met dank voor de tip!). Hoewel veel dingen in Denemarken vrij prijzig zijn, bedroeg de entree voor het dubbelconcert van Under Byen en Saybia slechts 60 kronen (ca. 8 euro).
Tijdens Under Byen was het publiek nog niet massaal toegestroomd en veel bezoekers bleven rustig op de stenen trappen zitten. Mij kon de 7-koppige band in ieder geval erg overtuigen met een melancholiek, triphop-achtig geluid en veel afwisseling. De band bood een verrassende instrumentatie (waaronder cello, twee drummers, electronica en een zingende zaag), een sensuele zangeres en dynamische composities met veel afwisseling tussen hard en zacht. Mooi optreden!
De meeste mensen kwamen duidelijk voor Saybia. Hoewel de zanger er niet bepaald uitziet als een typisch rockidool, werd hij hartstochtelijk toegegild door voornamelijk vrouwelijke fans. Het moet gezegd, de zanger had een uitstekende krachtige stem die tot ver buiten de oude fabriekspoorten reikte. De band was ook goed op elkaar ingespeeld, met een degelijke, wat ouderwetse rocksound. Vooral de toetsenist stal de show. De fans zongen de nummers luidkeels mee, vooral de romantische ballads. Toch begon ik het optreden na een paar liedjes vermoeiend te vinden. De nummers waren allemaal wel erg lang uitgesponnen en niet erg pakkend en begonnen op elkaar te lijken. Tijd voor een drankje in het gezellige café/filmhuis Biografen. We waren net op tijd terug voor de talloze aanstekers tijdens de zwijmelhit I Surrender . De vocalen van Søren Huss galmden nog na over de straten van Odense terwijl wij op weg waren naar onze B & B.