Hoe vaker ik al in een stad ben geweest, des te plezieriger ik een stedentrip vind. Ik kan me al oriënteren, heb de verplichte hoogtepunten reeds gezien, voel me vertrouwd met de sfeer. Niet het ongemakkelijke aftasten van een potentiële relatie, maar het vertrouwde weerzien met een oude vriend, zoals Berlijn inmiddels aanvoelt. Een reisverslag van een kort maar krachtig weekend.
Vrijdag
- Met de vroege ICE arriveerde ik aan het begin van de middag in Berlijn.
- Ik nam mijn intrek in het pas opgeleverde hotel Best Western Premier Hotel Moa. Alles rook nog nieuw, de receptie bevond zich in een indrukwekkend atrium, het interieur was voor hotelbegrippen stijlvol. Meer plusplunten: gratis wifi, een copieus ontbijtbuffet en een minibar met aparte inhoud, waaronder Spreewaldgurken!
- Het hotel bevond zich in de wijk Moabit, nabij het moderne Hauptbahnhof. Een omgeving met veel betonnen appartementsblokken, shoarmatenten, braakliggende terreintjes en andere onduidelijke rafelranden, maar geen onprettige sfeer.
- ’s Middags maakte ik een wandeling door de wijk Tiergarten, van de Potsdamer Platz naar de Ku’damm. Een route langs high-techgebouwen als het Sony Centre, de vele musea die samen het Kulturforum vormen, statige ambassades, het bijna verlaten park Tiergarten en de dierentuin. Halverwege warmde ik even op met Milchkaffee en hausgemachte brownie in het gezellige café Schleusenkrug.
- ’s Avonds at ik een in buurtrestaurantje nabij het hotel. De specialiteit van het huis: Flammkuchen, een soort dunne pizza met crème fraîche in plaats van tomatensaus. In het interieur vielen de boekenkasten op, waarvan de inhoud ook te koop was.
Zaterdag
- De volgende dag begon met een bezoek aan het Ephraim Palais. Hier waren twee foto-exposities: een over stedenbouwkundige ontwikkelingen in Berlijn (vooral interessant voor echte stadskenners) en een van fotografe Barbara Metselaar Berthold, met veel treffende straatbeelden.
- Daarna volgende een wandeling door mijn favoriete wijk Prenzlauer Berg, waar het altijd leuk slenteren is tussen de vele aparte winkeltjes en cafeetjes.
- Na het stadse rumoer had ik behoefte aan een rustigere omgeving. Op goed geluk vond ik via de stadsplattegrond het Landwehrkanal, tussen Hackescher Tor en Kottbusser Tor, aan de rand van Kreuzberg. Langs dit kanaal bleek het geweldig goed toeven te zijn. Een prettige groene omgeving en een gezellige sfeer door de vele groepjes picknickende mensen op een van de eerste lentedagen van het jaar.
- De avond begon bij pizzeria Mediterraneo. Hier at ik een alleszins eetbare pizza voor 3 (!) euro. De rekening bedroeg inclusief drankjes, dessert en koffie nauwelijks meer dan 10 euro per persoon.
- In Berlijn kun je altijd wel een interessant concert bezoeken. Ik ging naar Sad Lovers & Giants, een Britse waveband uit de 80’s die sporadisch optreedt. De bezoekers kwamen dan ook van heinde en verre. Het was een overtuigend optreden, vooral bij de serie toegiften sloeg de slam in de pan. De band was zichtbaar verrast door euforische receptie. Na het optreden volgde een geslaagde afterparty.
Zondag
- Na het noodzakelijke uitslapen en stevig ontbijten pikte ik nog een Trödelmarkt mee op de Strasse des 17. Juni, die ik toevallig vanuit de S-Bahn zag. Een uurtje kijken, niet kopen, voor ik weer in de ICE huiswaarts stapte.