Zondagochtend is een mooie tijd om naar de bios te gaan, met de slaapkorrels nog in je ogen. Met dank aan m’n omroepblad zag ik een gratis voorpremière van Venus, een film van Roger Michell naar een boek van Hanif Kureishi. De vrienden Maurice en Ian zijn acteurs op leetijd. Hun bedaarde leven staat op z’n kop als Ian’s achternichtje komt logeren.
Ian weet geen raad met de ordinaire puber, wier culturele kennis niet verder gaat dan breezers en Kylie. Maurice daarentegen heeft een zwak voor de jeugdige flair van Jessie, die hij steevast Venus noemt. Hij probeert haar te verleiden tot fysieke toenadering, waar zij op haar beurt handig gebruik van maakt (‘Je mag wel even aan m’n nek ruiken’) om gunsten te verwerven.
De scènes tussen de twee vrienden zijn erg ontroerend wanneer ze klagen over het ouder worden. De omgang tussen Maurice en Jessie levert vooral komische taferelen op. Ik vond het een erg vermakelijke film. Van mij had Peter O’Toole voor zijn rol als charmante oude viezerik Maurice best een Oscar mogen krijgen!