In een ver verleden was ik erg onder de indruk van De stille kracht, dat ik voor mijn leeslijst las. Couperus‘ klassieke debuutroman Eline Vere (1889) heb ik echter nooit gelezen en ook de succesvolle verfilming uit 1991 heb ik gemist. Sinds vorige week kan ik toch meepraten over de verwikkelingen van de nerveuze Eline temidden van de verstikkende Haagse elite, door de theaterversie van het Nationale Toneel.
Hoewel regisseur Leon van der Sanden zijn best heeft gedaan om van de oorspronkelijke tekst een relatief modern, dynamisch stuk van te maken, waren er toch de nodige passages die ik langdradig vond. Dit komt vooral door de vele verhallijnen en personages die wat oppervlakkig blijven.
De voorstelling was echter de moeite door de glansrol van Maria Kraakman, die er wel raad mee wist om een hysterisch type als Eline Vere overtuigend neer te zetten. Zeer intens stevende zij op haar onvermijdelijke noodlot af…
